11-11-11
Die Joey toch...
Ik zeg al lang (en mijn vrouw zegt dat ook al lang) dat ik nog eens moet bloggen, maar de dagen zijn te kort en de dochter vraagt al mijn aandacht die ik op overschot hebt én meer en ze verdient die aandacht ook dus ze krijgt die. Maar goed, nu heb ik wel een heel goede reden om te bloggen. Joey van La vie en Joey nomineerde mij voor een Liebster-award, en de uitleg daarvoor knip en plak ik nu even van haar blog :)
"Ik werd genomineerd voor de Liebster Award. Als je er op googled (Onder het motto: ‘Als google het niet vindt, bestaat het niet) blijkt het een soort kettingnominatiesysteem te zijn zonder eigenlijke winnaar. En net daarom heeft
Eva me zo verblijdt. Eens in de bloemetjes gezet worden? Zomaar? Leuk!
Volgende regels horen bij de nominatie:
1. Geef 11 feiten over jezelf.
2. Beantwoord de 11 vragen van diegene die je nomineerde.
3. Nomineer zelf 11 bloggers met 200 volgers of minder.
4. Stel deze 11 bloggers 11 vragen.
5. Breng de genomineerden op de hoogte van hun nominatie
6. Noem diegene die jou heeft genomineerd."
11 feiten over mezelf dan maar:
1. K'nijn heeft een hekel aan sociaal contact leggen met onbekenden.
De meeste mensen aan wie ik dat zeg kijken me erg vreemd aan. Is ook vreemd, aangezien mijn job bestaat uit sociaal contact en nog eens sociaal contact en praten met mensen die ik niet ken. Maar daar is er een duidelijke context voor dat sociaal contact en een doel van het gesprek en daar weet iedereen wat van hem/haar verwacht wordt. Echt, een zaal vol mensen binnenstappen met de vraag te socializen is mijn grootste nachtmerrie.
2. Voor K'nijn haar madam leerde kennen was ze een hopeloos geval.
Op meer dan één manier eigenlijk. Ik was al drie jaar lang verhangen aan een ex waar ik iets mee had dat nauwelijks de naam relatie waard was. Tot wanhoop en veel ogen-gerol van mijn vrienden, maar ik kon er niks aan doen. Elke keer ik haar zag was ik weer compleet head over heels, al wist ik zelf wel dat het compleet zinloos en irrationeel was.
3. Voor K'nijn haar madam leerde kennen was ze een hopeloos geval part II.
Mijn madam heeft mij leren praten. Echt leren praten. Ik ben een enorme binnenvetter en ik vertel pas over problemen als ik ze netjes heb opgelost, want dan kan ik gewoon zeggen "maar't is niks." Dankzij mijn madam, die misschien een beetje overgetherapeutiseerd is, heb ik leren praten over wat mij dwars zit, en leren delen wat ik voel. Het is nog steeds niet makkelijk, en ik moet mezelf er regelmatig aan herinneren dat ik dat moet doen, of ik verval in mijn oude patroon. Oeps. En ja, ik ben dan psychiater ;)
4. Ik heb ooit gigantisch hard bleitend op mijn dak gestaan in de regen met een aftrekker.
Vier jaar geleden kochten we ons huis, en de vorige eigenaar verzekerde ons dat het dak zeker geen probleem was, want het was pas nog vernieuwd. We waren nog maar aan't schilderen of het lekte al. Eerst enkel aan de randjes van de plexi koepels, later kregen we in de slaapkamer een slechte imitatie van de Niagara-falls, en recent begon de keuken ambitie te krijgen om de watervallen van Coo de loef af te steken. Een mens wordt daar depressief van. Enfin, ik toch. Toen we de grote lekken in de living nog niet hadden opgelost dmv een plastiek zeil over de koepels, stond ik telkens het te erg begon te druppen met een aftrekker op het dak in de gietende regen om het water richting regenpijp te keren. Om nog depressiever van te worden. En zeiknat. Voel je je nóg ellendiger.
5. K'nijn is verschrikkelijk onzeker.
Vinden mensen mij wel tof? En vinden ze dat ook echt of doen ze alsof? Het moet de vraag zijn die ik mezelf het allervaakst heb gesteld in mijn leven. Ook weer iets dat mensen niet verwachten, want ik heb een groot bakkes en verstop me daar gemakkelijk achter.
6. K'nijn haat hoeveel vrienden ze in de loop der jaren verloren is.
Telkens ik dat bedenk hoop ik dat dat nooit meer zal gebeuren, en ben ik er ook van overtuigd dat mijn vriendenkring nu voor het leven is. En telkens weer verlies ik mensen (uit het oog). Vreselijk vind ik dat, want het voedt mijn onzekerheid winterstamppotten waar het nog jaren op kan teren. En rationeel weet ik wel dat het niet aan mij ligt, of niet alleen aan mij, maar toch. Soms vreet dat. Zeker als je van de ene dag op de andere iemand verliest waarvan je altijd dacht dat ze zou blijven omdat ze je verdomme wreed zeer heeft gedaan.
7. De liefde voor haar dochter is zoveel sterker en overweldigender dan K'nijn ooit had kunnen denken.
Ze was er ook echt meteen, al is ze in die drie maanden tijd gegroeid en veranderd. Iedereen was geschrokken bij haar plotse landing, maar ik kon alleen maar lachen, overweldigd door emoties, hormonen en het allesoverheersende gevoel dat alles goed was en/of kwam. Haar glimlach kan nog altijd mijn rottigste humeur goed maken, en hopelijk blijft dat nog heel lang zo!
8. K'nijn is honkvast.
Ik ben verknocht aan Antwerpen, de stad waar ik ben geboren en opgegroeid en met mijn kop een keer of duizend tegen de muur gelopen want dat hoort bij opgroeien. Ik kan niet uitleggen wat het is, maar ik woon hier graag. Ondanks beleidskeuzes die kei-hard indruisen tegen mijn idealen en dromen, is Antwerpen MIJN stad. Ik studeer in augustus af, en de mogelijkheid bestaat dat ik in Nederland ga werken, en als ik daar ook blijf zal het vast makkelijker zijn om daar ooit te gaan wonen. Maar... Nederland is Antwerpen niet, dus kan ik dat wel? Nu goed, vrouw en kinderen neem ik mee, dus dat is het belangrijkste zeker?
9. K'nijn is een mens van 1000 hobby's waar uiteindelijk geen enkele van overblijft.
Ik ben echt al een miljoen keer aan iets begonnen, van gitaar tot schilderen en uiteindelijk doe ik er niks meer mee. Naaien gaat nu al wel een tijdje mee, en biedt ook uitdagingen die ik fijn blijf vinden, ook omdat ik er op vrij korte tijd resultaat heb mee geboekt.
10. Het thuisblijven bevalt K'nijn meer dan ze ooit had kunnen denken.
Ik dacht altijd dat ik na 15 weken bevallingsverlof wel blij zou zijn om terug te kunnen gaan werken, maar niks is minder waar. Donderdag is het zo ver, en ik kijk er tegenop als was het de mount everest die ik moet beklimmen op mijn sletsen. Al is dit minder onmogelijk, en ben ik er vrij zeker van dat het fijn werk zal zijn.
11. Wat K'nijn het meest haat aan haar lijf (ondanks dat het een optelsom van onvolkomenheden is), zijn haar voeten.
Ze zijn klein, hoog en breed, en ik heb ook nog eens steunzolen nodig. Een combinatie die maakt dat ik al honderden keren bleitend ben buiten gekomen uit de schoenwinkel. Schoenen kopen is een nachtmerrie, en net daarom moet ik het veel te vaak naar mijn zin doen, want als ik dan eens schoenen vind zijn ze snel versleten.
- Waarom ben je beginnen bloggen?
Omdat ik een klankbord nodig had. Zoals ik hierboven al schreef, ben ik een binnenvetter, iemand die niet gemakkelijk praat. Schrijven kan ik beter, en door het op een blog te zetten praatte ik toch een beetje met vrienden die van het bestaan van deze blog afwisten. Vaak vrienden die hetzelfde deden :)
- Vanwaar komt de titel van je blog?
Van een boomerangkaartje van EVA. Reclame voor een bijeenkomst voor vegetariërs. Ik ben geen vegetariër, al kom ik daar nu al iets dichter bij in de buurt dan voorheen, maar ik vond het wel een leuke titel voor mijn nieuwe blog :)
- Wat maakt jou elke dag vrolijk?
Babs! Cliché, maar het is gewoon echt zo!
- Wat zou je nooit meer kunnen missen?
Mijn naaimachine en het internet. De combinatie van die twee zorgt ervoor dat ik toch al wat aanvaardbare kleertjes heb kunnen maken voor Babs, en wat leuke accessoires voor vrouwlief en mezelf. Plan is ook voor mezelf binnenkort wat kleren te maken.
- Welke is je favoriete blog?
Pfff, moeilijk... Vroeger had ik een heel lijstje met blogs die ik regelmatig las, tegenwoordig ben ik daar een beetje luier in. Ik lees wel wat naaiblogs om ideetjes op te doen, tips te krijgen over naaitechnieken (want met de naailes ben ik gestopt om een aantal redenen die ik hierboven al opsomde: sociaal moeten zijn, onzekerheid, ...) Leven met Liv is er zo eentje waar ik al veel heb geleerd en opgepikt, net zoals polkadotjes en eloleo, en de very famous mme ZsaZsa natuurlijk ook.
- Wat heb je in dit leven geleerd?
Dat het eindig is, maar dat weg daarom niet weg-weg is. Maar toch, dat het belangrijk is om te genieten van kleine dingen, zelfs als je dak lekt en de weerman maar regen blijft voorspellen.
Zolang ik graag zie en graag gezien word, komt alles wel goed.
- Welke is jouw beste eigenschap als persoon
Koppigheid. Of positiever gedraaid; doorzettingsvermogen :)
- Welke verwezenlijking maakt je trots?
Het vinden van mijn vrouw, en het maken en op de wereld zetten van onze prachtige dochter :)
- Welke kadootjes staan op je verlanglijstje deze kerst?
Bamboe servies. En als het budget wat groter was: een blinde ritsvoetje voor mijn naaimachine. En als ik echt hélemaal los mag gaan: een overlock.
- Welke zin of uitdrukking gebruik je het vaakst?
Fok. Iets dat ik precies nog wat zal moeten veranderen voor dochterlief leert praten :D
Het nomineren van anderen ga ik overslaan, omdat ik niet zoveel blogs meer lees, en degene die ik wel nog lees kregen al een nominatie :)
En de volgende post komt sneller, beloofd!
