Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje, op mijn leven, gedachten enzovoort.

16 december 2011

Naaiproject 1: pennenzakrol




Nadat ik vorig weekend tijdens ons weekendje weg het stoffenparadijs ontdekte dat Rok&Rol in Middelburg is, maar me flink heb ingehouden door enkel wat coupons te kopen (*aai, aai*, flink zo K'nijn!) en een hele hoop inspiratieparadijsjes ontdekte in de blogosfeer (zo heet dat dan met een sjiek maar toch wat belachelijk woord) werd het tijd voor mijn eerste los-van-de-naailes-projectje. (En voor het einde van die ellenlange zin werd het ook tijd, aiaiai!)



Ik spotte op de blog van madame ZsaZsa een leuke cover voor een agenda of een adresboekje en vroeg aan mijn Madam of ze dat geen leuk extra kerstcadeautje zou vinden... De reactie was nogal lauw, maar ze vond het wel een leuke blog en keek mee over mijn schouder. Die potlodenrol, dat vond ze wel tof!



Gisteren was ze na 3 weken vakantie nog eens een nacht gaan werken (allebei dikke tegenzin toen ze moest vertrekken, het went, Madam altijd in de buurt 's avonds en 's nachts), dus het perfecte moment om het naaimachien nog eens boven te halen en te probeerselen.



Knipperdeknipperdeknip, veel kleine stukjes stof, waarbij ik er natuurlijk pas bij de laatste achter kwam dat ik ze mss allemaal op elkaar kon spelden en zo dus minder moest aftekenen (ik HAAT aftekenen op stof, en knippen vind ik eigenlijk ook niet leuk, maar goed, anders kan je natuurlijk ook niet echt stikken...). Twaalf lapjes, een stukje voor het lint en een grotere lap later kon ik dan eindelijk beginnen aan het echte werk.



Stikkerdestikkerdestik, twaalf lapjes mooi aan elkaar gestikt (of toch een beetje scheef aan één stukje, heb ik op't einde dan toch maar opnieuw gedaan...) En toen bleek dat mijn aan elkaar gestikte lap te groot was voor de grote lap... Veel te groot, twee lapjes te groot... Nog eens goed gecheckt en de markering op de naaimachine waarvan ik dacht dat het 1cm was bleek slechts een dikke halve cm te zijn (hoezo, ik had dat ook eventjes kunnen nameten?)

Twee opties:

a) alles losprutsen en opnieuw stikken

b) twee lapjes eraf prutsen en toch ook dat scheef stuk maar recht stikken

Aangezien sommige stofjes toch behoorlijk dun waren toch maar geopteerd voor b. De lapjeslap was dan ietsiepietsie te klein voor de grote, maar dat viel nog goed te overbruggen.



Verder stikkerdestik, en met een beetje foefelwerk hier en daar (de grote lap was dan toch iets te groot waardoor hij aan de naad uiteindelijk wat scheef zit) was ie klaar! Ik wilde eigenlijk nog extra fancy doen en een knoopsgat maken in mijn lint dat ik dan toch zelf had moeten stikken wegens geen tijd om langs de winkel te gaan maar ik snap het automatische knoopsgatprogramma van de schoonmama haar naaimachien niet zo goed, dus voorlopig moet Madam haar lintje er maar onder foefelen om het vast te steken!



Tadaaaaa:









14 december 2011

Gegroeid

Dat ben ik, besefte ik, nadat ik nog eens grasduinde in het archief hier.
En er meteen ook een link naar een eerste blog afgooide. Geen materiaal dat voor professionele contacten zichtbaar hoeft te zijn, zelfs al komt mijn blog pas als honderdduizendste zoekresultaat naar boven.
Bah. Niet leuk eigenlijk, rekening houden met professionele contacten.

Gegroeid in wat ik doe (gelukkig maar!), gegroeid in wie ik ben, gegroeid in de relatie met mijn madam. Helaas ook wel wat ontgroeid. Vrienden die ik niet meer of nog nauwelijks zie. Die ik kwijt of bijna kwijt ben.
Maar ook vrienden die ik niet veel zie, maar met wie ik nog altijd een klik heb. Samen gegroeid zeg maar.

Afscheid nemen, nooit van mijn sterkste kanten geweest. Maar soms, soms is dat goed, beter, best.
Maar toch, toch blijft iets in mij toch hopen dat sommige van die vrienden ooit de weg terug vinden, of ik de weg naar hun. Als ik nu al eens begon met een stafkaart aan te schaffen?

Dear dear...

Life does go on, that's for sure...

Toen ik gisteren wat opzoekwerk aan het doen was en naarstig blogs aan het plakken was in mijn reader, begon het plotseling toch te kriebelen om zelf terug te schrijven.
Vroeger vond ik dat altijd leuk, en sommige mensen vonden het zelfs de moeite om te komen lezen, stoer!

Intussen is het al meer dan drie jaar geleden dat ik hier nog iets schreef, en man, wat is er in die tijd veel veranderd! Ik heb uiteindelijk toch een keuze kunnen maken voor mijn specialisatie waar ik (meestal) blij mee ben, ik ben getrouwd, heb een fantastische dag gehad en een zalige huwelijksreis in Florida.
Ik ben nog steeds very happy (intussen al 6 jaar and counting!) met mijn vrouw, al moet ik er nog steeds aan denken dat ik vrouw zeg en niet vriendin :) En ik heb sinds dit jaar eindelijk weer wat tijd om te ademen. Twee jaar Stuif was genoeg. Ik had het wel gehad. 1/5 van wacht, tot 22u in dat hellhole zitten wachten op patiënten die niet kwamen, of juist in overvloed, of pas 10 minuten voor je weg mocht, en dan nog in overvloed.
Nu veel rustiger, enkel consultatie in UZA, maar af en toe is het hier toch wat te saai voor mij. Er zijn gelukkig nog altijd mensen die mij echt raken, die ik verdorie wil helpen en dan is het super om na een aantal consultaties en probeersels om de goeie medicatie te vinden te merken dat het ein-de-lijk beter gaat. Daarvoor doe je het. Ik toch in elk geval.
Maar er zijn er ook die ik liever kwijt dan rijk ben, die duidelijk niet mijn doelpubliek zullen zijn als ik het voor het zeggen heb. En nee, dat zijn dan niet de antisocialen, de "moeilijke gevallen" maar vooral zij die helemaal in hun ziek zijn kruipen. Af en toe krijg ik er de boebelen van, als er weer eens 12 zijn gepasseerd op een week tijd heb ik het ferm gehad!
Maar goed, we blijven positief en zijn wreed gelukkig dat het aantal wachten hier ontzettend veel draaglijker is (1/7 nu we samen zijn met Duffel) en vooral ook grotendeels van thuis uit kan gebeuren. Jeej.

Meer ademruimte dus!

Maar ik zou ik niet zijn als ik die niet had ingevuld met een nieuwe hobby :) Huismus als ik ben heb ik me meteen ook een bijpassende hobby gezocht, en ben ik eindelijk begonnen aan die naaicursus die al jaaaaaren op mijn verlanglijstje staat. Ik heb mezelf intussen al enigszins gecorrigeerd en besloten dat ik toch vooral leuke dingetjes wil maken en niet meteen kleren etc, maar toch. Het is leuk! Alleen zijn al die mooie, schattige stofjes altijd wreed verleidelijk, heb ik te weinig tijd om er ook echt iets mee te doen terwijl ze toch ook niet echt goedkoop zijn...
Moet dus dringend meer achter mijn naaimachien kruipen buiten de naailes, maar dat zal vast wel beter gaan eens ik mijn oh zo cool eigen naaimachien heb ipv dat van de schoonma. yay!

Verder vullen we onze tijd ook nog naarstig met verbouwingen, al komt er nu toch eindelijk een (voorlopig) einde in zicht. De vloer in badkamer en keuken is na lang uitstellen gelegd geraakt, en achteraf veel spijt dat we het zolang hebben uitgesteld, en de helft van de onderkasten van de keuken staat inmiddels in elkaar. Binnenkort de andere helft, dan het werkblad halen en laten verzagen, en dan is er eindelijk weer een keuken. Wooooohooooow! Ik zweer het, ik kom daarna drie weken niet meer uit de keuken, eindelijk nog eens koken! Op een goei gasvuur! In een goeie oven! Kom dus allemaal maar eens eten zodat mijn culinaire experimenten ook een goed doel hebben en niet allemaal richting GFT-bak moeten omdat ik wéér voor 10 gekookt heb ipv voor 2...
En als de schone broer dan binnenkort ook nog de tegels in de badkamer komt afmaken, is die ook al bijna klaar. Fantastisch gewoon. Dan enkel nog plafondje en muurtjes in de voorste kamer, maar we weten nu hoe het moet dus dat zal wel meevallen, en dan stoppen we er eventjes mee, met al dat verbouwen. Onze bankrekening zal blij zijn.
Hoewel, dan hebben we zoveel extra ruimte in ons huis plotseling, dan moeten we die toch opvullen zeker? (dixit mijn madam)

The never ending story zeker?