Of ik nog leef?
Ja dus! Het is alweer schandalig lang geleden dat jullie nog van mij gehoord hebben, maar het was dan ook een fantastisch fijne zomer (en hij is nog niet eens om!)
Behalve de verlossende geslaagd met onderscheiding was er de maand vakantiewerk in de GB. "Heeft u een klantenkaartje?" Het kwam er op het einde van de maand angstaanjagend natuurlijk uit. En ja, ik ken nog steeds PLU-codes van groenten en fruit, dus als mijn carrière als dokter toch niks wordt dan kan ik nog altijd bij de GB terecht als caissière. Yeah!
Na de maand afbeulen kwamen de zeer welkome centjes, die ik later ook met zeer veel plezier heb uitgegeven. Maar voor de grote shoppingtrips was er eerst nog het Min19-kamp. Het was echt fantastisch. Ongelooflijk druk en hectisch en ik was kapot na die week, maar ik heb me beestig goed geamuseerd. Jasper was een droom-sidekick, het werkte echt purrrfect. Als volgend jaar de kinderziektes ook verholpen zijn kan het niet anders dan een megasuperfantastisch kamp worden volgens mij. Maar dan wel zonder ondergetekende. Oh ja!
Na't kamp een weekje gaan huis-sitten bij de broer en de nu echt heel bijna-schoonzus, was ook wel tof, zo'n weekje alleen/samenwonen, leve de vrijheid!
Nog een week later had ik de kampvermoeidheid eindelijk uit mijn lijf geslapen en konden we vertrekken naar de Ardennen voor een weekendje met de family. 't Was plezant, lekker relax en alles kan en niks moet. Een perfecte aanloop voor de kampeertrip met het lief. Oorspronkelijk zouden we maandag vertrekken maar het was al redelijk laat toen we thuis waren en eigenlijk hadden we allebei wel behoefte aan een nacht in een deftig bed.
Dinsdag ging het dus met mijn trouwe blauwe corsa naar Zeeland, alwaar we een weekje genoten hebben van elkaar, de zon, de zee, ijsjes, cocktails en de ons omringende kezen en Duitsers. Veel geld opgedaan maar't was heerlijk! Mijn verbrande rug kan getuigen van het schitterende weer, en het zonnetje doet altijd heel erg veel aan het vakantiegevoel.
Maandag moet mevrouw het lief weer naar school, en behalve haar daarbij steunen heb ik voor september nog niks concreet gepland. Wel staat op de to do-lijst vrienden terugzien, er zijn veel te veel mensen die ik al veel te lang niet meer deftig gehoord en gezien heb, schandalig is het eigenlijk.
Op 24 september begin ik aan de week les als inleiding op de stage, en op 1 oktober is het dan zover: stagiair Vekemans begint aan een jaar drukte, hard werken en hopelijk veel bijleren. Eerste halte is Stuivenberg, op chirurgie. Sssssspannend!!!!!
posted by Karolien @ 13:01
1 comments
