Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het
wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje,
op mijn leven, gedachten enzovoort.
Ik weet terug waar mijn hoofd staat!
Eigenlijk had ik de voorbije week niet eens zóveel te doen, maar het leek gewoon ontzettend druk en hectisch. Lange, vermoeiende schooldagen, vergaderingen, "huiswerk" enzoverder enzovoort.
In elk geval heb ik nu mijn hoofd weer teruggevonden, en kan het eventjes wat kalmer aan.
De saaiste module van dit jaar; NKO is nu afgelopen, volgende week begint mijn droommodule: pediatrie! NKO was dan wel saai, het werd wel gegeven door een prof die snapt hoe onze wereld in elkaar zit. Die begrijpt dat het wel erg moeilijk en onrealistisch is om ons dingen te laten leren waarvan we geen cursusmateriaal hebben. Bij beeldvorming is dat altijd hetzelfde liedje. Je hebt er les over, gedurende een 3-tal uur, en dan 3 maanden later op het examen moet je dat maar kunnen reproduceren. Dat lukt dus echt wel niet, en deze prof heeft dat begrepen. Hoera!
Het kamp bolt ook aan IC-snelheid verder, dat wil zeggen dat het na de sneltreinvaart voor het kampweekend toch al wel wat kalmer is :)
Beide medewerkersploegen zijn volledig, en dus ook de kampkern heeft z'n 7de lid gevonden, in Tim, wie had dat ooit durven denken ;) Nu kan het teambuilden dus beginnen, en hopelijk kan ik dan weer een versnelling lager schakelen...
C'est tout, à la prochaine!
Rare jongens die co's
Wilden ze allebei ook nog eens stafkaart zijn op het andere kamp. Goe zot zeg ik u! Het blijft een noodplan, maar intussen zijn we al zeker met 6, met een beetje geluk is de kampkern vandaag of morgen zelfs volledig. Maak dat mee! Dat de rest van de co's in mijn vriendenkring rare jongens of lesbo's zijn zal jullie waarschijnlijk niet verbazen, ik ben er zelf ook een mooi voorbeeld van.
Vanavond alweer niet naar EV, deels omdat ik weinig zin heb in een confrontatie met mevrouw de ondervoorzitter, deels omdat ik geen zin heb om de vragende, nieuwsgierige blikken van deelnemers aan het kampweekend te ondergaan. Nog maar eens gaan poolen dus, en dit keer winnen we wel, let maar op!
Morgen RVB-vergadering, normaal gezien vooraf gegaan door een uitpraatgelegenheid voor voorzitter en ondervoorzitter. Ach ja.
Eerst school, dan kamp, en al de rest komt later!
Ohja, mocht iemand het weer kunnen beïnvloeden, ik heb dringend nood aan zon en lente-gevoel!
Postkampweekendcoma
Het kampweekend is voorbij. Gedaan. Maar nu begint het pas! De kampploegen samenstellen, nog extra mensen zoeken, teambuildings doen, kamp inkleden, activiteiten voorbereiden etc. Nog heel veel werk, maar ik heb er zin in!
Nog meer dan eerst. Ondanks stress wegens weinig voorbereidingstijd hebben we zeker een goed kampweekend neergezet, dat is ons ook verteld door de deelnemers, zowel nieuwelingen als oude(re) rotten. Fijn zo!
De knoop die al een tijdje in mijn maag zat of de baksteen die erop lag is er na het weekend eindelijk uit. Zaterdagavond was voor het co-trio de kogel door de kerk, en zondag waren het niet alleen meer woorden maar ook daden. Of de manier waarop de goede was, is voor discussie vatbaar, in elk geval leek het ons de beste manier, en moest het toch sowieso gebeuren. De kampkern gaat voortaan weer met 5 door het leven.
Naar aanleiding van het vele kampwerk was ik al beginnen nadenken over een ander engagement: dat bij het A-team. Aangezien zij zich ook vragen stelden over dat engagement heb ik besloten er ook effectief mee te stoppen, en misschien was mijn manier van communiceren alles behalve goed, die van hen was dat evenmin. Enfin, een woeste ondervoorzitter is het resultaat. Ik wil het best uitpraten, en ik geef gerust toe dat het niet lief en diplomatisch en feedbackerig was van mij, die mail. Maar ik had er wel een reden voor, en ik vind dat zij die reden toch wel zou mogen begrijpen. Niet mijn reactie goedpraten, wel er begrip voor kunnen opbrengen.
Enfin, ik voel me momenteel nogal vreemd. Ben nog half in coma na het weekend, en die situatie maakt me niet bepaald happy, aangezien ik nog met haar zal moeten samenwerken in de RVB. Ach ja, life goes on. En zo ook met het kamp, het werk dringt zich alweer op, had ik iets gezegd van na't weekend wat rust? Wishful thinking it was, young padawan :)
This is the story of a girl
Tegen alle verwachtingen in geen gezeur en gezaag van mijn ouders, ze lijken het wel okee te vinden! Ik heb zelfs niet één keer "maar ze is zo jong" gehoord. Misschien heb ik te lang gewacht om het te vertellen, maar het feit dat ik zo lang gewacht heb, maakt ook dat ze niet kunnen zeggen dat het binnen een week wel gedaan zal zijn. Toch nog enig voordeel eruit gehaald, volgens mij!
Dit weekend was fijjjjjn! Zaterdag de hele dag bij liefje gezeten, gezelschapsspelletjes gespeeld en TV gekeken.
Zondagavond kwam ze eten, samen met mijn broer en zijn verloofde, en dat viel heel goed mee, ze was dood van de stress (wat volkomen begrijpelijk is) maar mijn ouders hebben haar niet aan een kruisverhoor onderworpen, en de sfeer was zeer ontspannen. Daarna zijn we gaan poolen in de crossroads, en omdat de kans bestond dat ze dan geen tram naar huis meer zou hebben, heb ik maar gezegd dat ze wat mij betreft kon blijven slapen. Ruimdenkende ouders heb ik, want het was okee :) Alleen samen douchen vond papa zo geen goei plan :D
Maandagochtend is ze mee opgestaan, en mee met mij naar de les gegaan. Helaas voor haar was het Vlaanderen's saaiste prof, dus in de namiddag zijn we't afgetrapt, en ben ik tiramisu gaan maken voor haar. Die helaas jammerlijk mislukte en uitdraaide op een vloeibaar zootje met daarin drijvende koekjes. Ik moet mijn ingrediënten toch echt beter afmeten :D
Gisteren heb ik mijn werk voor kampweekend afgemaakt, en gezeurd dat de ben&jerry-verkopende pizzeria in onze buurt pas om 17u opengaat, en wat gebeurde er plots, zo rond een uur of acht? De bel ging, en daar stond mijn liefje, met een McFlurry! De Ben&Jerry scoopshop op de Melkmarkt was al dicht, dus had ze dat maar meegebracht. 't Is toch zo'n schatje!
Vanavond gaan we weer poolen, met Frank en Tim en Tim en Julien, we zullen die homo's eens afdrogen *kuch*
Voor de rest is het gigantisch druk geweest, met alle voorbereidingen voor het kampweekend die nog moesten gebeuren, ik raad het niemand aan: pas een maand op voorhand beginnen voorbereiden aan dat ding! Het is hels! In ieder geval, het kampweekend zal er staan, en dat is het belangrijkste. Dat we dan het warm water niet hebben uitgevonden en veel mosterd hebben gehaald bij de kampkernen van 2004 en 2005, is bijzaak. En als je dacht dat het na dit weekend afgelopen was? Vergeet het!
Op 12 maart stellen we de kampploegen samen, en op 25 maart gaat de XL-ploeg al teambuilden. Halelujah!
Tot gauw!
Oh, wat die titel met de post te maken heeft, vraagt u zich af? Niks eigenlijk, maar'k zit met dat liedje in mijn hoofd, en'k kon zo meteen geen betere titel bedenken ;)
